Ede

De raad is een getemde furie.

Men vecht er tegen windmolens,

moskeeën, crematoria.

Hier moet begraven, maar zondags

laait er in de kern een heilig vuur.

Dan lekken vlammen uit de ramen

en verduistert heel het zwerk,

donderpreekt de hemel

zwartgeblakerd uit de kerk.

Zelfs de naam is gereformeerd.

De n viel af, te goddelijk

voor deze menselijke maat.

Bierbillenschuddebuik

Dekselse dames toch

Jurkjesreclamestunt

Nu zijn de FIFA en

Budweiser boos

Maar deze kleurrijke

Bavarianagate

Is voor de brouwer een

Schot in de roos

Smeulend vuur

Zing dit lied, zing het zolang je kan.

Luid en duidelijk, met overmoed,

laat het stromen als uit een man

met vlammende benzine in zijn bloed.

Negeer de tweetongige drakenslang

die sist dat alles altijd tevergeefs is,

wees voor niemand anders bang

dan jouw bloedeigen gelijkenis.

Laat het klinken tot aan de rivier,

laat het water vaart verminderen,

tussen de spiegeling van riet en wier

drijven liefdes en verloren kinderen.

Zing dit lied, zing het omdat het moet.

Zing door tot je dat niet meer kan,

en als je dan zegt: zo is het goed,

doof ik je leugen als een brandweerman.

Opgenomen in het juninummer van Poeziepuntgl

Een schapenstreek

Men zat gezellig, zondagmiddag, zonnig in de suite,
de dames Groen die breiden samen aan een wollen sjaal,
de dominee was na de dienst ontboden op visite,
het schaap Veronica dat las een boek, een reisverhaal.

Ha, zei Veronica, ik heb het altijd ergens wel geweten,
ik kom als schaap niet hier maar van daarginds heel ver vandaan,
want ooit heb ik in hoge woeste landschappen gezeten …
Ach, riep de dominee, u komt dus werkelijk van de maan?

Zeg dominee, u moet het arme schaap toch niet zo plagen,
de dames Groen die breiden ondertussen vruchtbaar door,
juffrouw Veronica heeft existentiële vragen,
dan bieden wij haar welbeleefd ons luisterende oor.

Ik lees hier, zei Veronica, met blosjes op haar wangen,
van de Faeröer, ‘t schapeneiland, mijn geboorteland!
Ik krijg opeens een groot en sterk verhuisverlangen,
ik weet het zeker, later word ik schaap en emigrant!

Je hoorde in de suite liefst een viertal naalden vallen,
de dames Groen verstijfden, werden bleker om de mond,
de dominee die wreef onder zijn bril over zijn wallen,
ze sputterden: Maar hier, bij ons, is uw geboortegrond!

Veronica riep proestend: Zo, dat was toch wel touché!
Wie wil er nog zo’n lekker bokkenpootje bij de thee?

In het kader van de 'Schaap Veronica week' op Het Vrije Vers

La Leonessa

Op het tennisveld gelden er ijzeren regels,

al die hardhitters pakken nu meestal de winst,

want de gratie bekoort maar het scoort wel het minst,

zelfs de dames bestoken elkaar slechts met pegels.

Maar de hoofdprijs was nu voor Francesca Schiavone,

wat een troostprijs voor tennis en fans van het schone!

Francesca 'La Leonessa' Schiavone wint Roland Garros met oogstrelend spel.