Tower of Song

De doorleefde heesheid van het bestaan

kwam bij mij binnen via stemmen.

Dylan, Cohen, Richards, Waits,

Cave, Reed, Costello, Brood.

Dit was een nieuw soort hooglied,

dat niet uit de hemel daalde

maar omhoog kroop uit de aarde

met lage hese rauwe tonen.

Het gutste hijgend uit het riool

en stroomde door de straten,

zat aan op krukken in de kroegen,

zong van de dope van alledag,

van de verslaving aan het leven.

Het klom en klom en klom,

een met alcohol en vitriool

omhooggestuwde luchtballon.

Ik klom tot ik niet verder kon.

Persbericht

Over de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd

bereikte ons het vermeldenswaardige feit

dat van de 15.688 ingezonden gedichten

door ruim 6300 verschillende gezichten

in de top 100 met stip is verschenen

onze plaatsgenoot, Edenaar Arjan Keene.

Zijn naam rijmt overigens op kien en top 10,

door de jury helaas over het hoofd gezien.

En wie de winnaar is? Werkelijk geen idee.

De runner-up dan? Ongewijfeld nummer twee.

In de bundel 'Zoals een haan een ei legt'

wordt op pag. 54 alsnog het pleit beslecht.

zie ook:

www.nationalegedichtenwedstrijd.nl

www.augustus.nl

gezwind op naar:

beleefd aanbevolen

Musis sacrum

Ik luister niet, zo ongeveer

zoals een muzikant niet danst.

Ik lees ook niet, behalve dan bij

herhaling dat wat ik zelf schreef.

Soms streep ik dat nog door,

verruim het voor iets anders.

Maar ik verander niet veel meer,

het is goed zoals het staat.

Jij en ik, wij zijn al zo lang samen.

Soms is er een kleine oorlog,

dan vallen er woorden uit de ramen.

Later dansen we in het donker,

als muzikanten zonder namen.

Jaardag

Het lijkt een dag als ieder ander.

Je telt er zelf maar één dag bij,

toch weegt het als een jaar.

Bij de microscopische inspectie

van het haar - nu al een traditie -

verschijnen onvermoede spectra.

Men windt er laconieke doekjes om,

maar jij weet inmiddels zeker:

dit is een enkeltje richting ouderdom.

Zo jong nog en al half versleten.

Je koopt een pruik en een rode neus

en pillen die wielrenners dagelijks eten.

Verjaring brengt clowneske wensen

en rollators met medicamenten.

Organismisch

Mijn puberale kant zit rechts,

mijn serieuze uiteraard

ter linkerzijde.

Mijn welgemeende, echter,

zit ergens middenin,

waar het niet echt thuishoort.

Vermoedelijk ook de reden

dat het nooit wat met mij wordt.

Vreugdevuur

Ik reis languit naar mijn werk

waar ik letters schrijf die rekenen.

Machines maken daar dan weer

chocola en suikerharten van

of schieten op een verre vijand.

Ik ben er zelf niet bij. Ik kijk wel uit.

Maar met nachtzichtapparatuur kun

je goed zien hoe de hearts and minds

in het donker weer door vriend

en vijand kapot worden gemaakt.

Een oorlog zuivert elk geloof.

De geboorte van de democratie

zal er nog lang worden gevierd.

Zo noemen ze de dag dat wij

er niet meer zullen zijn.

Ik schrijf alvast de ballistiek

voor de brisante confettiregen

en codeer de namen van wat losse

goden diep in de schietbuis

van de vuurmond.

Apple airport

...

Ode aan mijn modem

Wij zijn een draadloze verbinding, jij en ik.

Als ik aan je denk dan stromen mijn gedachten

op geluidsgolven door donkere kamers,

jij vangt ze op in glasvezels van blakend licht.

Ik kan steden, landen, continenten reizen

maar ben nooit ver van jou vandaan.

Jij vangt me op in uitvergrote woorden,

ik zie jouw lijf cursief hier voor mij staan.

Jij bent de code die mijn organen opent,

mijn zinnen slijpt tot een scherpe punt.

Jij bent van appels, ik ben van peren,

maar ik weet dat jij dat kunt vertalen.

Gadverdamme

Ik stond bij de patisserie-afdeling

van de Hema,

en vond er chocolade eendeëieren

onder de trema.

Bij deze lekkernij moet ik weer denken

aan mijn oma,

en zie ik bruine eendekuikens kruipen

uit haar stoma.

Qualitate qua

De filosofie en de poëzie,

ach, ze worden maar

wat graag verward

met tegeltjeswijsheden,

liefdesverdriet

en brilroze hartensmart.

Blögtrik

Ik beperk mij hier maar even, qua terugblik op de jaren nul, tot het breed poëtisch leven, de rest is immers flauwekul. Er verscheen in het millennium de Dichter des Vaderlands, DdV. Voor een bescheiden stipendium belicht hij bollands wel en wee. Komrij, fabeldier van naam en eer, gaf cachet aan de nieuwe functie, bracht een club, een blad en meer; de poëzie kreeg weer intrapunctie. Vinkenoog, nu onsterfelijk en dood, was ad interim. Daarna Van Wissen, gedoe met pennen, zonder potlood. Nasr: Mi takki you, vette schizzel. Er waren ook andere laureaten, Hooftprijzen voor Gerlach, Krol, Ter Balkt, Ten Berge en Verhagen, te hoog om te bedanken voor de lol. Naast de tradities op oud papyrus werd de digitale revolutie feit, het internet, een prachtig virus, en openbaar toilet van deze tijd. Men sloeg massaal aan het bloggen, en toetert twitterend van blaat, met veel schapen, te weinig doggen, en soms een literaire technocraat. Dat laatste leverde gelukkig nog de meanders en de contrabassen en papieren mannen met een litblog tussen de flamende uitlaatgassen. Frank van Pamelen in de theaters! Bravo-geroep en enthousiast gefluit! En helemaal geen zaalverlaters maar hard geklap en bis-geluid! Er was ook nog de komst van flarf. Persoonlijk heb ik er weinig mee -'t rijmt niet voor niets op 'barf'- maar: googlen met taal is een idee. Ook weer: medeklinkende manifesten, we gaan het helemaal anders doen! Je kunt er de klok mee sync zetten, ik gok op zo'n dertig jaar na toen. En de tijdschriften, ach gossie. In 't aculturele politiek klimaat werden ze geveld, bij bossies, deels ook door digitaal spagaat? Het lichte vers, altijd zwaar weer, De Tweede Ronde wordt KortVerhaal. Geen trojka of ollekebolleke meer? Dat is pas werkelijk aculticiaal! Tot slot van 't roerige decennium, de anonieme verzenstrijd TNGW, met een spectaculair honorarium en een klein stapje richting DdV. N.a.v. een oproep voor een terugblik op de Jaren Nul, zie alhier.

Een ingmarheytzeke

Heb dit idee gejat

van dilettant poeet:

nu je die meisjes van

achttien zo ziet

denk je in bed is het

vlinderonhandigheid

als je het mij vraagt maar

dat doen ze niet

Ollekebolleke strak naar

'Dilettant' uit De Allesvrezer

van Ingmar Heytze

Letterdwang

Abc Def

Ghi Jkl

Mno Pqr

Stu V

Wxy Zhit wat nu

Alfabetnumeriek

Leuk idee maar 1 2

3 weg ermee

Beeldschoon

Zoeken op internet.

Digitaal vrijplaatsje,

doorgaans in trek bij

merkwaardig publiek.

Daar vond ik mijn liefste

snollekebolleke.

Maar daar op Marktplaats

stond: van keramiek.

Numerus fixus

Omgekeerd in het hemelbed

in een uitgerekend standje.

Pret voor 10, in dit geval met

2 tongen, 4 lippen en 4 handjes.

Ik denk: denk aan iets normaals

om niet, nou ja, om niet nu al;

is soixante-neuf in 't Koeterwaals

nou wel of niet een priemgetal?

Geloofsbrief

Als je mij zomaar staande houdt op straat

en me vraagt wat of waarin ik geloof

dan heb ik daar geen pasklaar antwoord op.

Ik geloof niet in het bestaan van god

maar wel dat whatever met een enorme knal

is opgegaan in lichtjaren en kleine deeltjes

bij het ontstaan van het heelal.

Ik geloof dat alles hier toevallig is maar

niet dat alles dan ook louter toeval is.

Ik geloof in logica, in oorzaak en gevolg,

al zie ik meestal in het gevolg geen

verband meer met de oorzaak.

Ook geloof ik, nu je mij dat vraagt,

dat ik helemaal geen lid wil worden

van een club die mij wil inlijven.

Bovendien geloof ik ook niets op zicht,

en lieg ik alsof het gedrukt staat.

Spijtoptie

Er zijn woorden die je nooit zal schrijven.

Omdat de pagina er rood van kleurt,

omdat er niemand is die er op wacht,

of gewoon omdat je het niet kunt.

Er zijn vrouwen die je nooit zal krijgen.

Ontelbaar veel zelfs, maar je vrijt

met jouw prinses die alle anderen

overvleugelt. Engel, heks, koningin.

Er zijn zaken die je niet kan schrappen.

Uitspraken die je meed, ongemodereerde

commentaren die je gaf, en de klappen

die je uitdeelde met twee linkerhanden.

Niet alle darlings zijn te killen met een del.

Watersport

Er was eens een sletje uit Sloten

die deed het 't liefste met boten.

"Van dat wapperend zeil

word ik enorm geil,

en dan die mast! en boeien als kloten!"

Nieuwjaar

Ik moet mijn handicaps zien in te dammen.

Minder roken, werken, drinken, zwammen.

Meer aandacht, lieve woorden fluisteren.

Minder naar goede voornemens luisteren.

Mooi weer spelen

De stad staat op kromme stelten.

Vreemde figuren dansen op straat.

Kragen en franje en zomen van kant

stuiteren van hoek tot stoeprand.

De zomer laat de ijshoorns smelten.

Men kijkt clowns en lacht melaats.

Lichttherapie voor de zwaarste zielen

door een troupe plezierige debielen.

Ik bekijk het van de positieve kant:

vandaag springen er minder van een rand.

De crisislente

Vanaf nu beweeg ik alleen nog maar
met winstbejag in het termijnvizier.
Waarom zou uitgerekend ik een haar
beter zijn dan een gemiddelde bankier?

Collectanten verwijs ik resoluut de deur.
Die Roma-vrouw met de daklozenkrant
bestook ik met nieuwrechtse terreur.
Ga werken, kreng. Liefst in eigen land.

Ik ga leningen aan met als onderpanden
stapels lege BV’s zonder luchtjes eraan.
Ik importeer spullen langs kinderhanden
uit landen die toch nog niet echt bestaan.

Een fantastisch gevoel. Door en door slecht.
Ik kan het je werkelijk warm aanbevelen.
Als je wilt verzeker ik voor jou het recht
op zwijgopties voor de nieuwe aandelen.

Rites de passage

Daar waar jij nu bent zal het licht zijn.

Er zijn misschien geen woorden

voor wat wij hier benoemen.

Geen woord voor adem,

geen woord voor pijn.

Er wordt gefluisterd dat het er

mooi schijnt te zijn.

Wie zal het zeggen.

Jij zou waarschijnlijk zeggen:

bestaat niet.

Jij was het wel, die ons vertelde

van de rites de passage,

de rituelen en de overgangsfasen.

Jij wist er alles van,

hoe dat werd gevierd

in de meest merkwaardige culturen.

En dan nu deze passage, de laatste uren,

naar een plek die niemand kent.

Er is geen geografie die dat beschrijft.

Er is geen kaart van het gebied,

geen tomtom waarop je de wegen ziet.

Wij blijven hier,

en zoeken woorden

voor wat jij achterliet.

I.M. Hans Muller

28-01-1929 -- 28-12-2009