dinsdag 19 januari 2010

Musis sacrum

Ik luister niet, zo ongeveer
zoals een muzikant niet danst.
Ik lees ook niet, behalve dan bij
herhaling dat wat ik zelf schreef.
Soms streep ik dat nog door,
verruim het voor iets anders.
Maar ik verander niet veel meer,
het is goed zoals het staat.

Jij en ik, wij zijn al zo lang samen.
Soms is er een kleine oorlog,
dan vallen er woorden uit de ramen.

Later dansen we in het donker,
als muzikanten zonder namen.

1 opmerking: