Meneer Shakespeare, lieve William,

Zal ik u meten aan een dodenmasker?
Niet mijn idee, maar van de wetenschap.
Ze kleien graag met rottend alabaster,
Die lui zijn dol op een genadeklap.

Het is dan ook beslist geen fraai gezicht,
U bent toch hoop ik niet op wie u lijkt.
Ik zie u liever als in dat gedicht
Waarin u ijdel in de spiegel kijkt.

Sonnetje achttien. Dat bent u, niet waar?
U had gelijk, het wordt nog steeds gelezen.
Men roept maar wat, dat u met allegaar -
Behalve Anne dan - heeft liggen kezen.

Uw beeltenis is nu voorgoed verkloot,
Ik zag u liever in de Playgirl, bloot.

H2O Nee

De regen in dit land is altijd nat

Nooit kom je eens een droge druppel tegen

Of dat een bui spontaan is opgestegen

Dat iemand boven denkt: het is toch wat

Daar loopt een arme drommel op ons pad

Die heeft toch al zo weinig klaargekregen

En is genoeg verzopen door de regen

Maar nee, die smeerboel landt hier altijd nat

Ik ben dat watermanagement echt zat

En van regenten komt vast ook geen zegen

Ik emigreer dus naar berg Ararat

Maar ik vermijd beslist des Heren wegen

Want die zijn eindeloos en altijd nat

Vandaag is een mooie dag

Vandaag is een mooie dag.

Vandaag is een dag om van te genieten,

een dag waarop het prachtig weer is,

ook als het de hele dag regent,

vandaag is zo’n dag dat de zon altijd schijnt,

ook als een hand met hagelstenen strooit,

ook als het luidkeels zou gaan sneeuwen.

Vandaag is de bruid een meisje van pastel,

op een pad van witte rozenblaadjes.

Vandaag is de bruidegom een boom

met diepe wortels, bestand tegen elke storm.

Vandaag wordt hun zoon een nieuwe bakugan.

Vandaag is een dag om van elkaar te houden.

Een dag om te doen wat je niet eerder deed,

een dag om te zeggen wat geen woorden heeft,

een dag om nooit meer te vergeten.

Vandaag is een dag om te genieten.

De sterren zullen met ontelbaar velen zijn vannacht.

En morgen vieren we opnieuw vandaag.