Uit Arcadië

Ik dacht de hoofse wereld te verkennen
en struinde tuinen af in vreemde oorden.
Voorbij de grenzen van een oud moyenne
zocht ik de roos van vlees in wilde woorden.

Hoe diep ik ook in verse bronnen boorde,
hoe minder ik aan geur en klank kon wennen.
Ik miste strofen die ik liever hoorde,
en alles leek besprenkeld met cayenne.

Ter zuiderbreedte keerde weer het noorden,
in deze wereld vond ik geen antenne.
Ik vluchtte terug naar canto’s en akkoorden,
naar zoethout, en de kelk van navelstrengen.

Tomtom Live

Ik heb sinds kort een nieuw systeem,
het navigeert mij door het leven.
Een vreemde had het mij gegeven …
‘Zolang ik niets van je verneem.’

Het apparaat is nogal raar.
‘Sla niet rechtsaf. Wees dissident.’
‘Draag eens een staartje in je haar.’
‘Pas op, je vrouw wil graag een vent!’

Laatst zei het ding: ‘Schrijf nu dat boek.
Doe alles voordat het te laat is.’

Ik ga niet naar die man op zoek,
want vreemd advies is zelden gratis.

Totdat hij in mijn richting kijkt
hoor ik: ‘Bestemming niet bereikt.’

Mathemania

Het cijfer één heeft dus drie letters,
maar drie heeft er dan zelf weer vier.
Vier klopt! Daarna gingen die etters
bezuinigen op het papier.

En honderdelf dat is één woord,
maar duizend één: dat zijn er twee!
De logica in taal gesmoord …
het Groene Boekje: weg ermee!

Ach, rekenaars zijn ook niet wijs:
want honderdelf binair geschreven,
dan gaat de wiskunde op reis
en dat is dan gelijk aan zeven.

Het toppunt van het gekkengaatje:
de Powerpointers, witte boorden!
Die roepen bij hun laatste plaatje
dat dát meer zegt dan duizend woorden.