De tocht der tochten

Men wil elf steden op één dag
en persé in het hoge Noorden.

Het is een vreemd soort prijzenslag
in folkloristisch Friese oorden.

Een taal die klinkt als drinkgelag,
voor ijs heeft men wel twintig woorden.

Elk plekje krijgt een mokerslag,
een wak wordt immers snel een voorde.

"It giet net oan", o zelfbeklag,
een vreemd gewest vol met gestoorden.

Als men nou eindelijk eens zag
dat hier de kleine geest ontspoorde.

Vandaar een voorstel aan het Haagse:
zet al die treinen aan de kant,
laat alle sporen onder spuiten,
en na wat nachtjes vorst daarbuiten,
verplicht een omloop door het land;
een nationale schaatstiendaagse!

Business as zoosual

Ik hoef niet eens meer naar de dierentuin
om allerhande beesten te bezoeken.
Wanneer ik door de wandelgangen struin
verschijnen ze vanzelf uit alle hoeken.

De parelzwijnen, luiaards, trage slakken,
de struisvogels met koppen in het zand,
de haantjes die zich nimmer laten pakken.
Hyena's sluipen kwijlend door het pand.

En kijk, de zilverrug in het vizier!
Hij trommelt grijnzend voor de troepen uit
en roept de apen op voor groepsvertier,
vast iets met neuzen, richting, nieuw geluid.

Ach, was ik in die jungle ook een krijger,
en niet alleen maar een papieren tijger.


Opgenomen in de top100 van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2011.