Ede onder water

Ede onder water

Heel even had de stad nu een rivier.
Of was het meer een recreatieplas,
dit wassend water? Een veelarmig dier.
De Veluwe werd bijna weer moeras.

Ik hoorde mensen spreken van een zondvloed,
een hand van boven die de hemel brak.
(Ik denk dat warme lucht iets kouds ontmoet;
de wetenschap verklaart met speels gemak.)

Maar toch, wie weet. Misschien was het een teken.
Toch iets met water, het gebrek eraan.
Wellicht moet zo'n idee een tijdje weken,
want dromen moeten bij verstek bestaan.

Contouren van een nieuwe Molengracht,
de Klinkerbrug die op een bootje wacht.

(c) Arjan Keene


Stadsgedicht, gepubliceerd in De Edese Post wo. 30 mei 2012.
Aanleidingen: 23 mei was er in korte tijd zeer veel water gevallen in Ede; een plan voor een recreatieplas is in het water gevallen; maar er is ook een visie Ede 2025 in ontwikkeling.

Medische misser

... Ziekenhuizen melden fractie van verdachte sterfgevallen...

De hoofdchirurg wist niet wat hij moest zeggen

De hulpanesthesist kroop op de grond

Een foutje kan, maar hier maakt men 't bont

Dit ziekenhuis had heel wat uit te leggen

"De operatie hebben we gestaakt

Helaas is de patiënt echt weggemaakt."

Vandaag 2 jaar geleden overleed Driek van Wissen

Stil

Vandaag herdenken wij. We lezen namen
van mensen die we niet hebben gekend,
die na de oorlog niet meer thuis kwamen.
Wij bewaken hun laatste monument.

Voor even springt het glas terug in de ramen,
wordt gruis van kogelgaten weer cement.
In een oneindige momentopname
lichten er sterren op aan het firmament.

En morgen is een jaarlijks herexamen:
dat vrijheid kostbaar is, geen compromissen kent.
Want zonder hen waren wij niet samen,
was alles anders, was jij niet wie je bent.


Gepubliceerd op de voorpagina van De Edese Post, 4 mei 2012.
Zie hier voor een bespreking van dit gedicht door Teunis Bunt.