In vredesnaam

Het jaar is nog niet koud begonnen
of het herinnert ons al aan het vorige:
op vele fronten rampen en ravage,
een oorlog die nog lang niet is gewonnen.
Wij bergen nog de resten van een
vredesvlucht, de lichaamsdelen,
de knuffels van een kind, bagage.

Tweeduizendvijftien.

Eergisteren geloofden wij dat dit
een prachtig jaar zou worden.
Dat niemand ons het recht ontzegt
om te denken wat wij willen,
om te zeggen wat wij vinden,
om te lachen om het goddelijk heelal
waarin wij samen leven.

Ons geloof dáárin duurde maar heel even.
Dit jaar is gisteren kapot geschoten.

Voor onze vrijheid,
voor ons recht van spreken,
voor ons recht van tekenen
voor élk geloof, voor élk beginsel,
zijn gisteren twaalf mensen omgekomen.

De andere wang kunnen wij niet meer keren,
want die was ook al hard geraakt.
Wij zullen samen moeten strijden,
niet met het zwaard, maar met de pen,
niet met een wapen, maar met woorden.

Maar vechten zullen we, tegen hen
die ons zo graag monddood hadden gemaakt.


Arjan Keene | Stadsdichter van Ede
8 januari 2015

Vandaag geschreven en voorgedragen aan het slot van de herdenking die vanaf 18.00 uur plaatsvond op de Achterdoelen in Ede.