Voor mijn liefste onbekende

In het kader van het meertalige culturele project 'Poëzie in alle talen' schreef ik een gedicht dat door Kees Kuiphof in het Fries is vertaald. Er is door Manon Haffmans-Kuiphof, Geert-Jan van der Burgt en Hannah Degenaar een lied van gemaakt dat hier prachtig door hen wordt vertolkt. Met dank aan Annet Muller voor het filmen. (En Ingmar Heytze waar het de inspiratie voor de titel betreft.)

Voor mijn liefste onbekende

Jij drinkt graag thee bij het ontbijt,
liefst zwart, maar soms ook met citroen.
Jij houdt van thuis, gezelligheid,
ik zou dat vaker moeten doen.
Jij bent de rust die ik vaak zoek,
je bent mijn eerste ochtendlicht.
Ik lees jou als een heilig boek,
jij bent mijn toevertrouwd gezicht.

Jij bent mijn liefste onbekende,
al ken ik jou al zoveel jaar.
Jij bent mijn redding uit ellende
en zonder jou ben ik een bende.
Misschien zal ik je nooit echt kennen,
maar ik weet: wij horen bij elkaar.

Jij bent gesloten en toch open,
maar hoe dat werkt begrijp ik niet.
Als ik van alles weer laat lopen
ben jij de kaart van ons gebied.
Waar jij ook in het donker tast
ontstaat er licht in duisternis.
Als ik een woord zoek dat hier past,
weet jij of het 't juiste is.

Jij bent mijn liefste onbekende,
al ken ik jou al zoveel jaar.
Ik weet nog steeds niet wie ik ben,
laat staan dat ik jou beter ken.
Misschien zal het ook nooit echt wennen,
maar wie zijn wij zonder elkaar?

Arjan Keene



Do, leafste ûnbekende do

Yn’e moarn wolsto graach waarmte drinke
Swarte tee, mei in greintsje sitroen
Hâldst fan thús, hâldst fan smout, neat betinke
Yn mysels ha’k dat faaks noch net sjoen
Bisto de rêst dêr’t ik altyd nei sykje
Do myn krêft yn it ljocht fan’e moarn
Yn in fers wêr’t ik dy mei ferlykje
Dyn gesicht altyd fredich fan toan

Do myn leafste, myn frjemdste, myn moaiste
Do it wichtichste yn myn bestean
Bist de boei dysto hjoed nei my goaiste
Oer dit paad wol’k mei dy altyd gean
Bist myn moaiste, myn frjemdste, myn leafste
Mei dy wol ik ivich bestean

Wolst dyn doar dochs foar my iependraaie
Ik wit net hoe’t dat krekt by dy giet
‘k ha mysels net genôch oan’e leie
Do de fjoertoer foar’t hiele gebiet
Wêr’t dyn hân ek mar taastet yn’t tsjuster
Komt it ljocht foar ús beiden yn sicht
As ik sykje nei wurden fan juster
Past it krekt yn dyn eigen gedicht

Do myn moaiste, myn leafste, myn sinne
Do it wichtichste yn myn bestean
Ik wit altyd noch net wa’t wy binne
Yn it ljocht sjoch ik dy altyd stean
En ik draai as de dei om dy hinne
‘k lit dy nea, mar ek nea, ea wer gean

Kees Kuiphof