Ik ben verstandelijk beperkt
tot dit merkwoordig formaat.
Ik heb er jaren aan gewerkt,
maar het is zoals het gaat.
Ik zoek naar taal tussen de tekens,
tast naar jouw lichaam onder dekens,
beperk mij tot een moleskine bladzij,
een hevig bekende vrijpartij.
Ik heb je lief zover ik weet,
al is dat veertien regels lang,
ik heb je lief, oneindig bang
dat ik dat straks niet meer weet.
Schokgolvend stromen woorden klaar.
Er zit potloodslijpsel in je haar.
