Dankzij de dingen

Het zijn de dingen die ons laten
zien wat levensloosheid is.

Hoe, als er niets is dat raakt
er ook geen beweging is.
Dat geduwd worden en vallen
tot je breekt, die periode,
dat interval, allesbepalend is.

Dat die val liefst langgerekt
moet, onderweg schone luchten,
uitzichten op bergen, valleien,
wilde paarden, gras en water.

Ontmoetingen met verre liefdes,
de verste prinses het dichtst bij.
Reizen naar het onbekende,
naar de overkant van jou en mij.

Dat is wat de dingen betekenen,
dat is wat ze tonen in hun val,
tot ze in duizend stukken breken.

Niet te rijmen met de liefde.
Niet te lijmen met dit leven.

Kortgebonden

Ik heb een hang naar het lichte,
naar olijke, vrolijke, korte gedichten.
Ik schrijf ze in een heel klein hoekje,
in een niet al te zwaarwegend boekje.

morgen gezond weer op

er vallen doden
uit de lucht
kijk omhoog
maar blijf kijken
waar je loopt
anders vallen
er ook doden
op de grond

Wikidicht

Een vulkaan is een gat in de aardkorst,
een berg die gemaakt is uit lava en as.
Maar niet iedere vulkaan is een berg,
dan is het een scheur waar ooit aarde was.

Er zijn liefst zo'n 850 actieve vulkanen,
de meeste op eilanden in de Stille Oceaan.
Jaarlijks barsten er ongeveer 60 los.

Ga er dan maar niet in de buurt staan.

Vaderdag

Ik ben langzaam aan het dementeren,
volgens 80 procent van mijn gezin.

Op elke vaderdag roep ik:
'Ha, ik ben er nog.
Ik weet nog steeds wie jullie zijn.
Dat zijn mijn kinderen,
en dat mijn innig beminde.'

Maar op deze vaderdag
sloeg ook bij mij de twijfel toe
tijdens het toiletteren;
ik veegde mijn reet af aan het papier
en snoot daarna mijn neus erin.

Het begin van het einde

Ik geloof dat het Hermans was
die het omgekeerde uitroepteken
voorstelde als symbool voor ironie.

Niet, zoals in het Spaans, vooraan
- als een goedbedoelde waarschuwing:
let op hoor, je staat nu aan het begin,
er komt zo dadelijk een uitroep aan -
maar pas aan het einde van de zin.

Kijk, zoiets geeft zekerheid aan het bestaan¡

Light curse

Ook het zwaardere gedicht
valt in de klasse vedergewicht.

Vandaag geen liefde

Vandaag geen liefde.

Ik ben verzadigd, ik kan niet meer.

Stuur me geen brief,

ik kan het nu niet lezen.

Geen triple-x rated smsjes,

geen kusjes door de lucht,

geen vouwvliegtuigjes met

sweet nothings via airmail.

Reik me niet de hand,

raak me niet aan,

omarm me niet.

Vandaag geen liefde.

Morgen ben ik weer je man.

Het Catshuis

Een ramp? Postzegelformaat toch maar?
Een dode schilder? Ja, dat is waar ...
Maar gelukkig niet het monument,
gelukkig niet wij, uh, ik, minister-president.

Oh, dat rapportje? Geen idee.
Een ambtenaar nam het mee.
Er zat een vlekje op. Ik geloof thinner.
Haha. Niet slecht hè, voor een beginner.

Ahum. Zeker. Een zaak van landsbelang.
Nee, er kleeft geen bloed aan het behang.

Heren, dames, dit kabinet gaat sluiten.
Nee, Maria, niet letterlijk. Ik zie je zo buiten.
Maar: geen doofpot. Dat is klip en klaar.
Ernst, veeg jij de scherven bij elkaar?

Euforische ontvangst

Het is heel aardig als jouw poëzie
op waarde wordt geschat, dat men zegt:
beschouwelijk, beschaafd, bezonken.

Het kan ook zijn dat het als particuliere
xeroxdrang wordt afgedaan, men mompelt:
vertrouwelijk, verzadigd, verzonken.

Maar het hoogst bereikbare is toch wel
een klap in je gezicht en de rake woorden:
antivrouwelijk, beschadigd en beschonken.

Get a Mac

Het wreedste instrument op aarde
is toch wel de tekstverwerker Word.

Hij wil graag dat elke regel begint met
KAPITALEN. Moet een man zijn.

Biedt opties aan in twaalf (12!) tabbladen
en tachtigduizend onbegrijpelijke vragen.
Misschien toch een vrouw.

Komt als je op 'nieuw' klikt elke keer
weer met een blanco, lege, nada bladzijde
(geen schrijver die dat zou verzinnen).

Maar het ergste is dat het samen met
dat klote Windows spant om te zorgen
dat je regelmatig weer opnieuw moet begi

Maquette

Je bouwt een maquette.
Ons huis van piepschuim en papier.

Kijk, wij zijn hier.
Ik zie ons zitten, op de bank.

Als kind al wilde ik in lego wonen
en een playmobilmannetje zijn.

De kamers verraden elk een verhaal.

Ik zie ons leven.
Afgemeten,
op een te kleine schaal.

flarfsoep

een beetje van jezelf
en een beetje van
maggie dat wel jatten?

dijendicht

een gedicht is een instrument
een vehikel voor vrije gedachten
terwijl religie een model is
om godinnen te verkrachten

Code smell

Meneer, u moet uw tancodes
niet zomaar laten slingeren hoor.

Mevrouw, geef nooit uw
wachtwoorden aan anderen,
ook al kunt u ze zelf niet eens
onthouden.

Er zijn boze hengelaars met
spraakgebrekken die maar
wat graag phishen naar uw
bankgeheimen.

Wonderliedje

Ik wil een wereld waarin het
weer wemelt van de wonderen.

Een paus die uit zijn ramen
het Sint Pietersplein bestrooit
met condooms in alle kleuren.

Een Lennon die niet dood is,
dan ook graag zonder Yoko
die er naast gaat zitten zeuren.

Een Maradona die alle lijnen
van het voetbalveld opsnuift,
maar toch kan blijven scoren.

Een Jezus die op water loopt
& daar brandstof van kan maken
voor biochristelijke motoren.

Een wereld zonder regen op de
zondagen, en elke weekdag
antwoorden in plaats van vragen.

Ik wil een wereld waarin het
weer wemelt van de wonderen.
Ik wil een wereld waarin het
hemelt, maar dan van onderen.

Essence

Van alle dingen die ik ken
wil ik alleen de kern bewaren.

Ik vang momenten op in kleine
flesjes, gestickerd plaats ik ze
in een oude apothekerskast.

Als ik dan, jaren later,
de laatjes van de kast langs ga,
zijn het parfums geworden.

Ik ruik mijn vrouw toen
ik haar eerst beminde.
Ik ruik mijn kinderen,
hoe ze door de tijd bloeiden.
Ik ruik de badkamer in
de frisse ochtendspits.
Ik ruik schielings aan het flesje
'bizarre jeugdherinnering, nr. VII'.

Ik ben gebotteld voor het leven.