Het zijn de dingen die ons laten
zien wat levensloosheid is.
Hoe, als er niets is dat raakt
er ook geen beweging is.
Dat geduwd worden en vallen
tot je breekt, die periode,
dat interval, allesbepalend is.
Dat die val liefst langgerekt
moet, onderweg schone luchten,
uitzichten op bergen, valleien,
wilde paarden, gras en water.
Ontmoetingen met verre liefdes,
de verste prinses het dichtst bij.
Reizen naar het onbekende,
naar de overkant van jou en mij.
Dat is wat de dingen betekenen,
dat is wat ze tonen in hun val,
tot ze in duizend stukken breken.
Niet te rijmen met de liefde.
Niet te lijmen met dit leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten