Ik geloof dat het Hermans was
die het omgekeerde uitroepteken
voorstelde als symbool voor ironie.
Niet, zoals in het Spaans, vooraan
- als een goedbedoelde waarschuwing:
let op hoor, je staat nu aan het begin,
er komt zo dadelijk een uitroep aan -
maar pas aan het einde van de zin.
Kijk, zoiets geeft zekerheid aan het bestaan¡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten