Lijn in waterland

Hoera! De Waterlinie is een monument!
Briljant concept onder Willem nummer 1,
toen al een knap staaltje watermanagement,
daar kan zelfs Willem nummer 4 niet omheen.

De Nieuwe Hollandse Waterlinie,
met haar dijken, sluizen en kanalen,
zijn kazematten, forten en gemalen,
is feitelijk één lange drassige ketting,
een ingenieus systeem voor inundatie,
een kort woord voor onderwaterzetting.

U hoort het, de linie is ook pure poëzie.
En een dure hobby van de royale familie.

Bedoeld voor een vijand uit het oosten,
die natuurlijk nooit uit die richting kwam,
behalve toen ze ons land kwamen toasten;
door de lucht! bommen op Rotterdam.

Maar goed, monument dus. Voor altijd bewaren.
Er mag nu geen weg meer doorheen racen.
Heeft de waterlinie na tweehonderd jaren
misschien toch nog zijn nut bewezen.

Nooit meer Nieuwspoort

'Dat wespennest zullen wij vanaf heden

nooit meer met slag of stoot betreden.

Het was de eerste en de laatste keer:

hij drinkt nu helemaal niets meer.'

Dat is, lijkt me, toch ook niet zo gezond.

Breng Brinkman maar snel naar de rehab

en bezorg de drinkman dan terstond

een mand met pure Hero fruitsap.

Zuiderplezier

Plezierdichten wordt hier onder literatoren

nogal eens afgedaan als eenvoudige rijmelarij.

‘Het gaat nergens over, en aan dat rijm te horen

leidt het tot rare constructies met sambal erbij.’

Ik vroeg aan mijn Vlaamse collega’s nieuwsgierig:

‘Hangt de vlag er bij jullie nou ook zo bij?’

‘Awel’, zeiden ze, ‘bij ons zijn ze ook niet plezierig,

wij noemen ze de inquisitie van de plezantketterij’.

Bescheiden gedicht

Ik zeg het niet vaak
en ik zeg het niet snel,
maar tamelijk briljant
is het soms toch wel.

Beproeving

Als je een kind krijgt,
dan krijg je dat kind
dag in dag uit opnieuw,
elke dag is het een ander.

Maar wie een kind verliest,
verlies je dan ook elke dag
opnieuw hetzelfde kind, dat
geen ander meer kon zijn?

En welke woorden vind je?
Om waarom hij, niet ik, of jij.
Om gebrek aan elke oorzaak.
Om het toch aan je te binden.

Te kunnen zwijgen als een paar.
Er om te lachen na zoveel jaar.

Tussen de crypto en de sudoku

Ik heb inmiddels goed begrepen dat
begrijpelijke poëzie niet langer
noodzakelijk wordt geacht.
Heb ik dat goed of fout begrepen?
Streept u gerust het woord door
dat volgens u niet van toepassing is.
Dan stel ik voor dat we een enquête
houden onder u, lief toegestroomd publiek.
Willen degenen die goed streepten
ter rechterzijde plaatsnemen.
En al die fout hebben doorgehaald
hadden het uiteraard goed, neemt u
dan bij de goeden plaats op schoot.
En wie streepte er begrepen door?
Mooi, stapelt u maar bovenop.
Ah, u zette de pen in het woord of!
Ja, dat is ook een goede variant,
klimt u maar, het kan erbij.
En iemand die poëzie uitgumde?
Niemand? Onbegrijpelijk.

Beste kloterijmelaar ...

Het is godverdomme niet te geloven.
Het is godverdomme niet te geloven.
Ja, herhaal het nog maar een paar keer.
Voelt lekker.

Weer zo’n kutbrief van zo’n kutredactie,
blabla met veel belangstelling gelezen …
blabla past niet in het tijdsgeschift …
blabla ontvangen dagelijks veel shit …
blabla vooral toch inzenden blijven …
Wie denken ze wel niet dat ze schrijven?

Sorry. Excuses. Mea culpa.

Mijn Engelse gentlemanner was even

pissen in het literaire bos.

SWOT analyse

Mijn confrontatiematrix
toont verdichte dreigingen,
concurrentie uit de flank,
maar ook horoscopisch
grote kansen die mij
verlossen uit mijn lijden:
mijn zwakte is briljant
maar toch bescheiden,
evenals mijn sterke kant.

No love today

No love today.
I’m fulfilled, can hold no more.
Don’t send me a letter,
I cannot read it now.

No triple-x-rated text messages,
no kisses blown from lips,
no paper planes with
sweet nothings via airmail.

Do not extend your hand,
don’t touch me,
no cuddling.

No love today.
Tomorrow I’m your man.

Promising

I always promise things:
that I will finally begin,
that I will finish something else,
that I’ll stop smoking slowly,
and that I’ll, more or less, not drink.

But promises yield guilt
because I don’t say what I mean:
No, I will not start anything again
and won’t finish something else,
blow clouds of smoke in wine bottles,
and stop being promising.

Essence

Of all the things I know
I only want to keep the core.

I capture moments in small bottles,
label them and place them
in an old pharmacist’s cabinet.

Years later, when I browse the
cabinet’s drawers, the contents
have become perfumes.

I smell my wife when
I first loved her.
I smell my children,
blossoming through time.
I sense the bathroom freshness
of the morning traffic.
I swiftly scent the bottle
‘Bizarre memory number 5’.

I have been bottled for life.

Sweet nothings

Girls of yonder and ago.
Sometimes I wonder where they are,
what has become of them?

Are they cinnamon canes now,
or rolls of licorice?
Strawberries with a green topping,
wine gums, or pink candy droppings?

With blotches of whipped cream on their breasts,
jelly bean belly buttons in chocolate chips,
rivers of liquid vanilla fudge flowing
from between their thighs and lips.

Girls of yonder.
I can’t sample even a kiss.
But I bet they don’t taste
as good as this.

Francine facile

Fraaier versvorm bestaat er niet:
Rondeel? Wel acht regels als dichtraam.
A-b-a-b, en c-d-d-c, zoals u hier ziet.
Noem de eerste letters naar haar naam!
C’est en Francais, cette ligne.
In de vorige mag je het thema horen,
Nu volgt nog een variatie van voren.
Een fraaie versvorm: la Francine!

Bananenrepliek

Een gemeenteraadslid uit Krommenie
had tijdens oraties altijd een erectie.
Hij zei, toen men vroeg naar de reden
van deze politiek incorrecte zeden:
‘Ik lul recht wat krom is, anders krimpt-ie’.

De boekenkast

Ik scan een deel van het alfabet,
ruggelings, het hoofd licht scheef.
Hermans, Herzberg, Japin, De Jong,
Kellendonk, Komrij, Kopland, Krol.

O, de vreugde om tussen de regels
het verzameld werk van Keene te lezen.

Berceuse

Je lijfje op mijn hand gelegd,
klein kindje met je bolle buikje,
je zachtjes welterusten gezegd,
je ogen gesloten als luikjes.

Ik zou hier altijd willen blijven staan
om zand in je ogen te strooien,
maar jouw leven bleek een mooie
droom en is voorbij gegaan.

En alles wat we zeggen
verdwijnt door het open raam.

Wie kan ons dit uitleggen,
wie kan dat in godsnaam.

Wie kan ons troosten nu ons kleine
kindje altijd zo klein zal zijn.

Sluimertijd

Een oude vrouw, levenslang getrouwd,
moeder van vijf, oma van tien,
overgrootmoeder bovendien.

Zo zie je iemand pas als ze dat
soms zelf al niet meer weet
door een ziekte die haar hersens vreet.

Ze zegt weer vieze woorden,
laat een knetterende scheet
en schatert van het lachen.

Maar dan valt haar gezicht weer
in de plooi van dode vogelveren,
drijven haar ogen grijs voorbij
en zegt ze:
‘Ik woon hier niet echt, hoor,
ik ga zo naar huis...
en ik weet heus wel hoe u heet.’

Smurf

Flarf Barf. Gary, the white magician of Middle Flarf,

has lobbed a few dingleberries at recent events here in Hobbitville.

'into flarf'. waterbrood het grote inleveren is begonnen. vandaag zomaar vier ...

Verstikking, verstuiving, vervreemding in teisterende slow motion.

Flu, Flarf, Barf, Henry's suffering from the flarf this week, runny nose,

runny ass, runny ideas about the dolts wearing bolts, we've been told.

... *enkele bedenkingen bij flarf* In 1959 ... Categorie: losse letter s.,

Poëzie, SloPo, slow poetry, hedendaagse poetica ...

Flarf sounds like a cross between fluff and barf, which doesn't

exactly give the term the gravitas of words such as sonnet or sestina.

...tegen de vernieuwingsdrift van poëtische avant-gardes

en de beperkte omlooptijd van wat daar aan poëzie de ronde doet.

Flarf is barf. I'll take the slow poetry, although I haven't read the feature yet.

I assume it comes out of the slow food movement.

Ik schrijf u deze brief om u te informeren dat slow sex in Swaziland alweer twaalf ...

Here's Flarf poet Chickee Chickston pulling from Google hits to roast

mainstream poet Mary ... loves the smell of barf. It's true: barf!

Poëzie is van nature slow, het wil de tijd liefst doodzwijgen.

... Flarf. Nieuw werk - Ik feliciteer u met Oostenrijk ontdekt de wereld van ...

Leve de fusion!

Vorm of bent

Ik ben een huurling, een vrije lansier,
ik vuur regels af als een musketier.
In naam van koning, volk en vaderland
schrijf ik dat wat ik niet zeggen kan.

Ik ben geronseld voor dit ambacht
door een onzichtbare hoge macht.
In geheime loges kom ik samen
om seriewoorden te beramen.

Heft hoog de wapenschilden!
Hier komt het oude dichtersgilde.
Kom op dan, arresteer mij,
beticht me van vrijrijmelarij.

Toeval

Hoe uit het niets een woord ontstaat,
bijvoorbeeld, zoals hier, ‘toeval’.
Hoe dat met de zinnen op stap gaat,
zoekt naar context, en kijk: het rijmt al.

Als die beginstrofe dan in leven is
moet het verder worden aangekleed,
het krijgt lengte, diepte, betekenis,
daarmee is het middendeel gereed.

Dan volgt hier nog het slotakkoord
en het gedicht dat staat, zoals je ziet,
terwijl het begon met slechts één woord,
maar toeval, nee, dat is het toch niet.

Onze dierenthuis

...


Onze bizon kan al rekenen
en ook leuke poppetjes tekenen.
Echt, het is een wonder,
onze bizon is gewoon bizonder.


Ons damhert speelt alleen maar schaak,
hij verliest helaas van mij wel vaak.
'Maar dammen', zeg ik, 'kan jij toch wel?'
'Dammen', roept hij, 'is een heel dom spel!'


Onze eend bijt op zijn kiezen
van de jeuk tussen zijn vliezen.
Er is, weet je, een klein probleem:
hij heeft zo'n last van zwem-eczeem.


Onze geldwolf heeft een mond zo breed
omdat hij kassa-lades eet.
Als ik met hem ga winkelen
gaat hij steeds harder rinkelen.


Onze huismus is al dagen thuis,
samen met de pimpelmees
ligt ze suffig voor de buis -
ze hebben last van hoogtevrees.


Een lollig dier is onze giraf,
ik glijd, roetsj, zo van zijn rug af.
En wie staat daar op de trap?
Dat is mijn vriendje Dikkertje Dap.


Onze zeer gastvrije honingbij
laat elke bij bij haar logeren,
maar nu kan ze d'r kont niet keren;
er kan geen bij meer in haar woning bij.


Een merkwaardig dier is onze ijsbeer,
hij loopt alleen maar heen en weer,
en als je hem dan vraagt waarom,
zegt hij: 'Ik heb het zo koud...daarom!'


Onze kameel, die heeft 2 bobbels,
ze is een vrouwtje, zegt ze, want 1 hobbel
heeft haar man, de dromedaris,
maar ik weet niet of dat waar is.


Onze kangoeroe weet alles van alles,
weet altijd waarom iets het geval is,
met elk probleem kan ik naar haar toe,
zij is mijn alleskan-goeroe.


Onze koe is heel erg lenig,
ze is voor- en achterbenig
en ze huppelt en ze springt
terwijl ze 'oote oote boe' zingt.


Onze kroonkraanvogel wordt later koning,
dan krijgt hij een echte kroning,
maar voorlopig is hij dat geenszins,
nu is hij nog een kroonkraanprins.


Als ik boos ben op onze lama,
wordt het een scène uit een drama:
ik spuug naar hem achter zijn rug,
maar hij draait zich om en spuugt terug!


Onze leeuw die geeuwt en gaapt,
een luiwammes die altijd slaapt,
men noemt hem koning van de jungle,
ik vind hem maar een slome slungel!


Onze miereneter zegt: 'Die mieren
zijn niet echt plezierige dieren,
ik eet ze dan wel heel erg graag,
maar ze kriebelen zo in mijn maag!'


Onze langstaartige computermuis
wilde wel eens wat verder van huis;
ze wandelde naar de rand van de mat
en bunjeejumpte van het bureaublad.


Onze olifant heeft grote oren,
hij kan daar dan ook goed mee horen,
zelfs het piepen van een kleine muis
hoort hij zonder de geringste ruis.


Onze pinguins zijn heel muzikaal
maar houden niet van veel kabaal,
tijdens hun pinguincarnavals
dansen zij enkel de Engelse wals.


Mijn knuffel is geen kleintje meer,
het is een reuzenpandabeer,
hij is beresterk en heel erg groot,
ik kan zelfs bij hem op schoot.


Onze rups zegt: 'Ik weet gewis
dat er leven na mijn dood is,
ik word dan namelijk niets minder
dan een echte doodshoofdvlinder.'


Onze slak is niet erg vlug,
maar hij draagt zijn huisje op zijn rug.
Probeer het maar eens ... zie je wel?
Dan ben jij ook niet zo snel!


Onze spin heeft een sterk verlangen
om op grote schaal vliegen te vangen.
Hij zit al weken in zijn cyberlab
en bouwt daar aan het world wide web.


Er is iets vreselijks gebeurd:
onze tuinslang heeft haar vel gescheurd;
als ik het kraantje opendoe
spuit al het water naar mij toe.


Onze tijger is al bijna tachtig,
maar wordt nu wel vergeetachtig.
Soms kleedt hij zich niet voor het ontbijt,
dan huilt hij: 'Ik ben mijn streepjes kwijt!'


Ons weerwolfje is heel bijzonder,
hij is bang voor bliksem en voor donder
en samen met ons lieveheersbeestje
houdt hij een morgen-is-er-weer-mooi-weer-feestje.


Onze zebra heeft ook altijd wat:
vanochtend bleef ze voor het stoplicht staan
en wilde echt niet verder gaan -
ze was verliefd op het zebrapad.


Onze zwarte weduwe wordt verhoord
omdat haar man net is vermoord.
Bij een aanval op zijn website
is hij getroffen door een killer byte.

Ch-ch-changes

Ik verander in mijn vormen,
zei mijn dochter laatst.

Elf jaar, en al zo wijs.
En inderdaad, het is waar.

Vreemd blijft het wel,
dat kind zijn, vrouw zijn,
of iets er tussenin,
dat onbepaalde
groeien van een lijf,
dat langzaam loslaten
van alles wat ze wist,
te horen in een zin
als in een andere taal,
te zien in iets van jou,
dat toch niet het jouwe is.

De wijsgierige

Zoekt immer naar het hogere,
naar de geheime orde van de priemgetallen.

Waanzinnige wiskundige, woedend in de
kernen van de oorsprong van het al.

Weet dat de wereld van het getal
zich niet vangen laat in levenslessen.

Ziet de sterren aan het fundament
en denkt aan duizend dobbelstenen.

Werpt teerlingen met ziedend zaad
om god te zijn als biochemicus.

Wetenschatter van het eeuwig ongeluk,
speelt de lotto met een fibonaccirij.

Vindt geen rust in ongecompliceerde liefde.
Dit leven raast aan hem voorbij.