Ik sluit mijn ogen en ik zie ze komen:
een trein die licht vervoert bij nacht,
bossen vol duurzaam gloeiende bomen,
een meisje dat spaarzaam op mij wacht.
Zo zat ik vroeger vaak te dromen
aan de kade van een binnengracht,
hoorde woorden in het water stromen,
buiten zinnen werd het beeld gebracht.
Als ik mijn ogen dan ontsloot
zag ik weer alledaagse dingen:
het meisje deinend op mijn schoot
in een wagon vol vreemdelingen,
haar borsten waren half ontbloot
en ik telde al haar jaarringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten