In mijn gedichten kan ik geloven.
In mijn gedichten kan ik zien
dat er een groots verband moet zijn
dat mijn zinnen bij elkaar houdt.
In mijn gedichten ben ik afwezig.
In mijn gedichten ben ik de hand
van de rekenaar die het resultaat
boekt van dit nutteloos bedrijf.
In mijn gedichten ben ik de maker.
In mijn gedichten bedrijf ik liefde
met veel te jonge woorden die
altijd weer naar jou talen.
In mijn gedichten ben ik vervolger.
In mijn gedichten kan ik Paulus zijn
die het licht zag en zich aansloot
bij de mensen van de Weg.
In mijn gedichten kan ik lijden.
In mijn gedichten ben ik verlosser,
kan ik van mijn geloof vallen
en een nieuwe wereld stichten.
zaterdag 30 mei 2009
dinsdag 26 mei 2009
En nu ?
Nou, ik heb de bundel gekocht en gelezen, hoor.
Rillingen, werkelijk waar. Van lekker klappen
met je kut, helemaal door tot aan mijn pik.
Mijn wereld is in elk geval totaal veranderd.
Gospels, zoals men uiteraard verwachten kon,
maar ook psalmen verderop, onderweg regende
het sterren, oud en nieuw, van hier tot Hamelen.
Die bijsmaak van voorin was alweer vergeten.
Wel veel breedsprakigheid, vandaar natuurlijk
het formaat. Ben meer van kort en zakelijk.
Zoals de titel. Wordt wel afgezwakt door die
stupide bel. Had die deur dan ook verbrijzeld.
Maar wie ben ik. Ik ben slechts een knipmes.
Rillingen, werkelijk waar. Van lekker klappen
met je kut, helemaal door tot aan mijn pik.
Mijn wereld is in elk geval totaal veranderd.
Gospels, zoals men uiteraard verwachten kon,
maar ook psalmen verderop, onderweg regende
het sterren, oud en nieuw, van hier tot Hamelen.
Die bijsmaak van voorin was alweer vergeten.
Wel veel breedsprakigheid, vandaar natuurlijk
het formaat. Ben meer van kort en zakelijk.
Zoals de titel. Wordt wel afgezwakt door die
stupide bel. Had die deur dan ook verbrijzeld.
Maar wie ben ik. Ik ben slechts een knipmes.
Panzer Dichtung
Dichten is Sturm und Drang.
Het komt op golven raufasebehang
en nihileert de verloren uren
van het oeverloos plamuren.
Jij bent enkel de boodschapper,
je hand beweegt stuurloos op papier.
Denk maar niet dat jij hier
van betekenis bent, jij murenlapper.
De letters slaan in als granaten.
Kapitalen galmen in een basiliek.
Gericht door buitentaalse ballistiek
rammen de woorden in kogelgaten.
Wat rest zijn sporen van het gevecht.
Het behang is met krammen gehecht.
Het komt op golven raufasebehang
en nihileert de verloren uren
van het oeverloos plamuren.
Jij bent enkel de boodschapper,
je hand beweegt stuurloos op papier.
Denk maar niet dat jij hier
van betekenis bent, jij murenlapper.
De letters slaan in als granaten.
Kapitalen galmen in een basiliek.
Gericht door buitentaalse ballistiek
rammen de woorden in kogelgaten.
Wat rest zijn sporen van het gevecht.
Het behang is met krammen gehecht.
zondag 24 mei 2009
Twaalf Liederen (IX)
W.H. Auden, Twelve Songs (IX), Funeral Blues
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.
Zet alle klokken stil, snijd de telefoondraad af,
Geef de hond een bot zodat hij niet meer blaft,
Sluit de pianoklep en laat met zacht tromgeroffel
De kist binnenkomen, de rouwstoet op pantoffels.
Laat vliegtuigen cirkelen, laat ze seinen van nood,
In de lucht het bericht etsend Hij Is Dood.
Doe kragen om de witte nekken van de duiven op straat,
Zorg dat de politie er met zwarte handschoenen staat.
Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn oost en west,
Mijn werkzame week en mijn zondagse best,
Mijn dag, mijn nacht, mijn taal, mijn lied;
Ik dacht dat liefde tijdloos was: dat is het niet.
De sterren zijn niet welkom meer: uitblazen maar;
Pak de maan maar in, haal de zon uit elkaar;
Giet alle zeeën leeg en pluk al het woud.
Want vanaf nu is wat goed was alleen maar fout.
(c) vertaling Arjan Keene
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.
Zet alle klokken stil, snijd de telefoondraad af,
Geef de hond een bot zodat hij niet meer blaft,
Sluit de pianoklep en laat met zacht tromgeroffel
De kist binnenkomen, de rouwstoet op pantoffels.
Laat vliegtuigen cirkelen, laat ze seinen van nood,
In de lucht het bericht etsend Hij Is Dood.
Doe kragen om de witte nekken van de duiven op straat,
Zorg dat de politie er met zwarte handschoenen staat.
Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn oost en west,
Mijn werkzame week en mijn zondagse best,
Mijn dag, mijn nacht, mijn taal, mijn lied;
Ik dacht dat liefde tijdloos was: dat is het niet.
De sterren zijn niet welkom meer: uitblazen maar;
Pak de maan maar in, haal de zon uit elkaar;
Giet alle zeeën leeg en pluk al het woud.
Want vanaf nu is wat goed was alleen maar fout.
(c) vertaling Arjan Keene
Manisch manifest
Ik ben een bijl in het diepst
van mijn gedachtenexperiment.
Met die bijl splijt ik een gapende kloof
tussen hier en papier,
tussen poëzie en de tijd van schrijven,
tussen de lezer en wie nog wil blijven.
Als u dit leest, jaren later,
ziet u: oh ja, zo was het toen,
men moest het weer helemaal anders doen,
men zong van gospels en psalmen,
en er werd wat afgepfeijfferd.
Ach, hadden wij maar een gram van de genen
van de dichters die in de jaren nul verschenen.
De nieuwe Dichtus diende zich aan,
maar de apocriefe agnostische critici
- uit eigen volk nota bene –
riepen: wij willen geen aforismen meer,
geef ons een maatschappijvisie, heer!
De manifest geworden messias
had lak aan deze kritieke massa
en bundelde in eigen beheer
- zoals inmiddels geschiedenis is –
de bestseller aller tijden
‘Het komt toch altijd weer
op liefde neer’.
Zijn gruwelijke marteldood
- met strop en bijl in de bibliotheek
door een uitzinnige bende lezers -
is nog nooit bewezen.
Leverde overigens wel
- als u mij deze pointillistische
afsluiter niet euvel duidt -
enorm entertainende films op,
en poëzie die je onmogelijk
ergens voor kunt gebruiken.
van mijn gedachtenexperiment.
Met die bijl splijt ik een gapende kloof
tussen hier en papier,
tussen poëzie en de tijd van schrijven,
tussen de lezer en wie nog wil blijven.
Als u dit leest, jaren later,
ziet u: oh ja, zo was het toen,
men moest het weer helemaal anders doen,
men zong van gospels en psalmen,
en er werd wat afgepfeijfferd.
Ach, hadden wij maar een gram van de genen
van de dichters die in de jaren nul verschenen.
De nieuwe Dichtus diende zich aan,
maar de apocriefe agnostische critici
- uit eigen volk nota bene –
riepen: wij willen geen aforismen meer,
geef ons een maatschappijvisie, heer!
De manifest geworden messias
had lak aan deze kritieke massa
en bundelde in eigen beheer
- zoals inmiddels geschiedenis is –
de bestseller aller tijden
‘Het komt toch altijd weer
op liefde neer’.
Zijn gruwelijke marteldood
- met strop en bijl in de bibliotheek
door een uitzinnige bende lezers -
is nog nooit bewezen.
Leverde overigens wel
- als u mij deze pointillistische
afsluiter niet euvel duidt -
enorm entertainende films op,
en poëzie die je onmogelijk
ergens voor kunt gebruiken.
dinsdag 12 mei 2009
Tartaros
Er drijft een dode in mijn doorwaakte nacht.
Hij kijkt mij aan vanuit de donkere gaten
van de holtes waarin ooit zijn ogen zaten,
alsof hij van mij nieuw licht verwacht.
Het zwarte water vloeit de kamer binnen,
door mens noch oever van nabij gezien.
Ik sluit mijn ogen, tel langzaam tot tien,
maar zie nog steeds de wereld buiten zinnen.
De rivier stroomt op tot een verdwijnpunt,
maakt plaats voor vlammen aan de muur
als voorbode van het mythologisch vuur.
Onder mijn tong vind ik een antieke munt.
Hij kijkt mij aan vanuit de donkere gaten
van de holtes waarin ooit zijn ogen zaten,
alsof hij van mij nieuw licht verwacht.
Het zwarte water vloeit de kamer binnen,
door mens noch oever van nabij gezien.
Ik sluit mijn ogen, tel langzaam tot tien,
maar zie nog steeds de wereld buiten zinnen.
De rivier stroomt op tot een verdwijnpunt,
maakt plaats voor vlammen aan de muur
als voorbode van het mythologisch vuur.
Onder mijn tong vind ik een antieke munt.
Viagra poetry spam
'Be proud of your tower in any public shower'
In mijn toren
van verdichting
sta ik stijf
als enig lid
van een vereniging
zonder stichting
en pijp mezelf
met zachte woorden
die stromen uit
mijn kunstgebit.
In mijn toren
van verdichting
sta ik stijf
als enig lid
van een vereniging
zonder stichting
en pijp mezelf
met zachte woorden
die stromen uit
mijn kunstgebit.
Gilles de la T. groet 's morgens de buurvrouw
Goedemorgen
KLOTE
buurvrouw!
Lekker
FUCK FUCK FUCKING
weer vandaag
TERING TAKKE TINNEF TEEF
niet waar?
KLOTE
buurvrouw!
Lekker
FUCK FUCK FUCKING
weer vandaag
TERING TAKKE TINNEF TEEF
niet waar?
maandag 4 mei 2009
Jeugdzonde
Ik ben gelukkig.
Dat is geen regel die thuis
hoort in een gedicht.
Maar dat geeft dan ook
aan wat het probleem is:
geluk is zelden een goede
basis voor een dichter.
Gelukkig trek ik mij
dat niet erg aan.
Dat is geen regel die thuis
hoort in een gedicht.
Maar dat geeft dan ook
aan wat het probleem is:
geluk is zelden een goede
basis voor een dichter.
Gelukkig trek ik mij
dat niet erg aan.
zondag 3 mei 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)