Eeuwig kind

Hoe zou het zijn als eeuwig kind,
altijd knikkeren, en skelteren op straat,
altijd zon, nooit regen, mist of wind,
‘s zomers voetballen tot ‘s avonds laat.

Je groeit op, maar kind blijf je altijd,
ook in de tijd dat je dat zelf niet vindt.
Je wordt ouder en krijgt zelf een kind
en kind-zijn is wat je jouw kind benijdt.

Misschien verlies je pas dat eeuwig kind
als je je eigen ouders gaat begraven,
of god verhoede, hij toeziet, schijnde blind,
en jouw bloedeigen kind laat opdraven.

Zondagskind

Er kwaakt een auto in de straat,
het jochie van hiernaast is aan het keffen
en in de verte waait een saxofoon.

De geluiden zoeken aan het raam
naar een verborgen toon,
en ze roepen al de naam
van wat ze nog geborgen weten.

Daartussen klinkt het nieuw geluid
dat diep babbelt in mijn buik
en me vraagt hoe je zal heten.

Hoe vreemd een naam te geven
aan wat nog niet lijkt te bewegen
maar tegen mij zijn voetjes veegt.

Southern Comfort - 9 to 5

De huid is gebarsten op de plek
waar jij mijn ziel raakte.

Ik had mijn erfgrens niet beveiligd,
maar nu wel, waarvoor dank.

De inbreuk werd gepleegd
met de logica van superieuren:
heel zakelijk worden feiten
met voeten getreden,
percepties gemaskeerd
als waarheden.

Geen groter vijand dan iemand
die je vriend had kunnen zijn.

Ik schenk een Southern Comfort in,
neem een slok en giet de rest
in de open wond.
Het sist en schroeit en gloeit
en doet godgruwelijkteringkanker.
Maar ik proef alleen de smaak
van bitterzoete eerwraak.

dichtlekkermee.nl

Welkom op het internet,
het grootste openbaar
toilet.

Archeologisch

Soms is het net of deze taal
niet zwart op wit geschreven is
maar hier altijd heeft bestaan.

Alsof het woord voor woord
bevrijd is uit het wit dat ik hier
vond, er al die tijd al onder stond.

Flora mortis

De bloemen in de vaas
zijn niet werkelijk de
bloemen, de vaas is niet
feitelijk de vaas.

In de vaas met bloemen,
die geen vaas is en niet
de bloemen op hun plaats
houdt, staat water dat
geen water is.

De vaas waarvan we
zeggen dat het geen
vaas is, die bloemen
omrandt die elk voor
zich geen bloem zijn,
staat op tafel, maar dat
is geen platte tafel.

We stelen levens van
beperkte houdbaarheid,
in vochtige lijven staan
we langzaam te verleppen
tot we knakken.

Alleen de tafel blijft.

Gebed zonder einde

Als ik een vallende ster zie wens ik
dat ze niet gestorven was, voor mij
niet en voor ieder die haar sterven zag.

Of zag ik een zelfmoordsterrorist,
te vroeg in de dampkring opgebrand,
te weinig snelheid meegekregen?

Ik weet het, het is niets meer dan stof
en sterrengruis dat in lichtsporen het
leven laat, van massa wordt verlost.

Maar toch zie ik in augustus in het
bombardement van sterrenclusters
het zinloos sterven van zovelen.

Slow poetry

Traagheid is een eigenschap
van iets dat goed is,
zei iemand al eens eerder.

De dichters van vandaag
reageren moeizaam op
de stuiptrekkende tijd,
zegt nu een ander.

Het bloed stroomt en spreekt
in strofen van beleefde tijd,
trekt aders vol morfine uit
zolderopgeruimde dozen
gelabeld met herinneringen.

Poëzie is van nature slow,
het wil de tijd liefst
doodzwijgen.

Er wordt niet minder gelezen,
maar wel steeds meer van
alsmaar minder. Er wordt
ook steeds minder van
weinig meer begrepen.

Daar is geen manifest voor
nodig hoor. Trek ten strijde
met papieren vlag en geslepen
potlood in de hand. Wapen u
tegen de kredietkritiek, toon
de tanden van de tijd.

Word dichter van uw slowland.

Mijn zoon

Je achttiende lente komt er aan.
Wat zou ik geven om jou weer op
te zien groeien, mijn leven om
te keren en weer jongen te zijn.

Ik zou de tijd vertraagd laten
bloeien en jouw geboorte weer
zien als nieuw. Ik zou je weer
voor het eerst horen schreeuwen
toen jouw longen zich vulden
met gulzige slokken lucht.

Nu ben je het lichaam dat ik
niet meer zal zijn. Mijn adem
leeft in een godenzoon.

Jij bent me meer waard dan
een rib uit mijn lijf.


Voor Kevin, 17 jaar

IT-architectuur

Voldoet ook aan
de Pareto-regel:
80% ouwehoeren,
20% lullen.

Verder netjes
binnen de lijntjes
blijven,
daarna kleurig
de vakjes
invullen.


Voor Roel ;-)

Evolutie

Zag een foto van Darwin,
als oude man; baard, behaard,
zijn ogen staan droevig.
Toen ik beter keek ging ik
het langzaam beseffen:
de gelijkenis met een
chimpansee is treffend.

200 jaar Darwin

Schaakprobleem

Welke hand beweegt de dame,
toren, loper, paard, pion,
wie staat onzichtbaar achter ramen,
kijkt neer op dit bastion,
waarin de waarde van een lichaam
aan de koning is verbonden
en elke zet een pokerronde;
wie staat er op, noemt zich met naam?

Zeg mij dan wat het onderscheid
is tussen droom en dag en eeuwigheid
en wie er voor zal zorgen dat
ik, koning in dit vlak heelal,
na het allerlaatste mat
niet domweg van het bord af val.

Verwijdering

Je volgt de vogel met je ogen,
een verkreukelde lap boven
het glooiend landschap –

hoe hij zweeft,
langzaam mee draait,
zich bedenkt, lijkt het,
vleugels wendt,
tegen de wind hangt,
klapwiekt,
stijgt op termiek,
alsmaar stijgt,
tot het punt waar hij verdwijnt -

niets meer dan een paar veren,
dwarrelende vogelstof,
maar wat blijft zijn de eindeloze vragen,
traag cirkelend boven de vallei:
voor wie dan, waarom, waarheen,
hoe lang nog?

Maar geen landschap dat het hoort,
de heuvels geven geen antwoord.

Honderd strafregels

Ik laat me niet uit het veld slaan. (10x)
Ik weiger me te conformeren aan. (10x)
Ik kan geen nieuw geluid meer zien. (10x)
Wie schrijft die blijft telt eerst tot tien. (3x)

Ik geloof niet dat alles al gezegd is. (10x)
Ik geloof sowieso niets dat gezegd is. (10x)
Ik weet dat ik niets zeker weet. (10x)
Wie blijft die twijfelt of iets alles weet. (3x)

Ik ben niet wie je denkt dat ik ben. (10x)
Ik ben wie je denkt dat ik ook niet ben. (10x)
Ik besta zelfs als er niets bestaat. (10x)
Wie leest ziet juist wat er niet staat. (3x)

Uw advertentie had hier niet misstaan. (1x)

Boer zoekt vrouw

Ben een hermetist,
zit liefst thuis,
geveld door eeuwige
eigenkoorts.

Kan niet goed met
woorden omgaan,
althans niet van het
uitgesproken soort.

Benoem soms wel
de grote dingen,
dat ik hemeltergend
veel van jou.

Wil de wereld
wel verbeteren,
maar wacht liever
op een precedent.

Wil samen met jou
opstaan, elke dag
niets doen, af en toe
naar de sauna gaan.

Uomo conflictus

Als ik zo om mij heen kijk
denk ik: deze wereld is niet af.

Er zitten scheuren in de vloeren,
het stucwerk brokkelt aan de naden,
de trappen wankelen de hoogte in,
de waterleidingen staan op knappen.

En de bewoners hebben niet geleerd
dat om elkaar te leren begrijpen
ze eerst zichzelf moeten zien
zoals ze daadwerkelijk zijn.

Men prevelt aan de klaagmuren
dat alles beter is bij de buren,
of dat ze zoveel slechter zijn.

De Verenigde Naties zijn verdeeld,
de Verenigde Religies nog niet
eens in oprichting.

Er is niemand meer die wijn
kan maken uit water, niemand
doet water bij de wijn, er is
te veel zout, te weinig zoet.

Als evolutie het antwoord is,
waarom is die slak nog steeds
zo traag? Briljant ontworpen
met dat eigen huis, maar toch
ontbreekt er iets.

Ik zie vooral empirisch bewijs
voor gehaast creationisme.
Had dan godverdomme die laatste
dag ook nuttig besteed.

Zimbabwisch experialisme

Men vindt een oplossing
voor het blankenprobleem:
zoals wanneer je kristalsuiker
bij cacao-poeder voegt,
en na een paar keer roeren,
van de suiker geen spoor
meer is te zien.

Liedje in mineur

Eens, zal er niets meer zijn.

Nadat Carthago is verwoest
en Nagasaki brandde.

Nadat de Vlaamse gaai
uit onze bossen is verdreven.

Nadat mijn vriendje,
die de wereld rond zou lopen
met een toverbal op zak,
in zijn straat is overreden.

Nadat het laatste stukje lucht
zich losmaakt van de aarde.

Nadat secondes zijn verpulverd
tot dagen, maanden, jaren.

Eens, als alles eender is.

Vrede

De stad juicht.
Huizen rechten hun rug.
De zon schijnt een gat in de lucht.
Rinkelend springt het glas terug
in de kozijnen.
Achter het raam likt een kat zich
los van het verleden.
Geruisloos slaat het gruis terug
in de kogelgaten.
De sterren weer aan het firmament.
De doden keren op hun schreden.

Het dagelijks nieuws

Treed binnen in de werkplaats,
hier wordt geklopt aan een gedicht.

Dit is de plek waar de klanken
van klinkers de rookdamp kleuren,
waar letterbakken aan de muur
zijn gesorteerd op blauwe smurfen,
waar boeken liggen opgetast
tot aan het digitaal plafond.

Er stromen woorden uit een
draadloos scrabblebord,
er wordt geblogd en gezweet
met rijm en ritme en grammatica,
er ligt een omslag klaar voor
het onverzameld werk.

De dichter des huizes schept
hier uit yesterday’s papier
een politiek geënjambeerd
vergeten vers voor het vaderland.

Ansichtkaart

Ik kijk in de spiegel
naar mijn nieuwe gezicht.
Er liggen rimpels en groeven
in het vertrouwde landschap;
snelwegen en verdiepte sporen,
tekenen van bereisde tijd.

Dokter, medicijnman, god,
doe wat nodig is om deze
littekens te stoppen.
Laat de HSL-trein keren.
Spuit botox in de spoorlijnen.
Grasfalteer de A-wegen.

Herstel het jonge landschap
uit mijn verleden jeugd.