Traagheid is een eigenschap
van iets dat goed is,
zei iemand al eens eerder.
De dichters van vandaag
reageren moeizaam op
de stuiptrekkende tijd,
zegt nu een ander.
Het bloed stroomt en spreekt
in strofen van beleefde tijd,
trekt aders vol morfine uit
zolderopgeruimde dozen
gelabeld met herinneringen.
Poëzie is van nature slow,
het wil de tijd liefst
doodzwijgen.
Er wordt niet minder gelezen,
maar wel steeds meer van
alsmaar minder. Er wordt
ook steeds minder van
weinig meer begrepen.
Daar is geen manifest voor
nodig hoor. Trek ten strijde
met papieren vlag en geslepen
potlood in de hand. Wapen u
tegen de kredietkritiek, toon
de tanden van de tijd.
Word dichter van uw slowland.
