op het eiland van de leprozerie.
Men hokte samen aan de hellerand
in een wild vervreemde congregatie.
Er moest rust en regelmaat regeren
over de stompzinnige ledematen,
met de reinheid van het eigen geloof
in gebed en wonderbaarlijke genezing.
Ons leven is het leven van leprozen.
Wij zwerven tot ons bot versleten is,
aan randen tikkend met protheses,
door een voor ons afgemeten tijd.
Laat wonderen onze wonden helen
en voorgangers ze schoon likken.
Dat zij berusten op natuurlijk toeval
is slechts een zalige bijkomstigheid.
Heiligverklaring Pater Damiaan 11 oktober 2009
N.a.v. een oproep op De Contrabas:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten