z.t.

[...]


Dit is een leven dat te snel kan wennen.
's Nachts op een balkon, te warm, te droog.
Een toetsenbord dat danst als honderd pennen,
een scherm waarop je iemands leven loog.

Er is geen God, geen hemel en geen hel.
De laatste pennestreek zal het verklaren.
De zon komt op en 's ochtends zie je wel,
zo zou je graag de dageraad ervaren.

Maar ergens in je schrift staan de geboden.
Je moet je vader en je moeder eren.
Je mag niet stelen, moet de tijd niet doden.
Je blijft een sukkel met wat pauweveren.


(c) Arjan Keene