zaterdag 7 februari 2015

Vannnacht heb ik een droom gehad


Bij de opening van de expositie van Emmy Chau in Galerie Cultura, Ede.

Het was een droom uit een vergeten land,
een wereld die ik dacht nog te herkennen.
Ik hoorde iets dat leek op vreemde stemmen,
het licht viel ergens tussen nacht en dag.

Vanaf een brede muur keek ik omlaag
in eindeloze lange loopgraafgangen.
Het leken sleuven, voren, slangenwanden,
die door een grote hand waren gegutst.

Een labyrint dat in de grijze aarde
als in een hinderlaag te wachten lag
op wat ik in gebutste aders zag.

De grond bewoog. Alles schokte. Ik schrok,
maar in mij school een diep verlangen
om te zien wat uit die mollengangen kroop.



Was dit een droom? Of werd ik nu juist wakker?
Omzoomd door wallen trilden uit de grond
eerst hoofden, harnassen, toen handen, voeten.
Ontelbaar velen. Een leger dat nu stond.

Een uit de grond getrokken volk van klei.
De stemmen namen toe. De klei kreeg kleur.
En elk gezicht, elk beeld werd langzaam anders,
alsof een god de mens geschapen had.

De stemmen werden smalle tekstballonnen
die aan penselen zweefden naar banieren.
In de lucht werd nieuwe taal geschreven.

Toen spoelde een zee van inkt naar binnen,
de klei werd zwart, en witte plekken bleven
zichtbaar, daar waar de mens het licht inging.

(c) Arjan Keene

Geen opmerkingen:

Een reactie posten