In dit land is de lucht verzadigd
van waterverf en blauwe terpentijn.
De wolken drijven loom langszij
en dragen druppels naar een luie zon.
Elk dorp heeft wel een kerk
die de hemel op een afstand zet.
En op gezette tijden een Chinees
die rijst maakt voor dit vlakke land.
Je vindt niet snel een plek waarin
geen ander in een ooghoek hangt.
Men gelooft niet in een zondvloed,
want nederig is niemand meer.
Hier woont men onder aan de dijk,
zolang het water nog naar zee stroomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten