Ik interesseer me niet voor de wereld,
hecht minder aan inhoud dan aan vorm,
doe de werkelijkheid geweld aan om
haar in een paar regels te parkeren.
Ik wentel mij in de weelde
van melancholische fantasieën,
mijn huis, mijn liefdes, mijn fobieën,
thema’s, en taal om af te beelden.
Geen spoor dat zich lezen laat
waar het werkelijk om gaat,
op de rand van het pathetische
vluchtend in eindeloze variaties.
Hoe het is om met mij te leven,
mijn woorden te moeten liplezen.
