Ik schrijf altijd maar over mijzelf;
niet dat ik mij nou zo goed ken,
maar omdat het nooit zal wennen
om van een ander dan jezelf
te houden. Ik leg eigenschappen
om mij heen als eierschalen,
tussen de lakens van de taal
kruipen kuikens die naar woorden happen.
Alles verandert, totdat het uiteindelijk
hetzelfde blijft. De kuikens zijn kippen
die zelf schalen tot eieren dichten,
een wonder dat zich herhalen zal.
Ik sterf traag, gezellig,
in een hoek van het heelal.
