Als ik terugdenk aan Uganda
zie ik mistige heuvels, overal groen,
en een trage rode aarde
waarop men zacht en langzaam
loopt alsof men aan het dansen is,
in zwarte huiden en gekleurde kleden.
Niemand die zich afvraagt of het morgen
weer zo traag en zacht zal zijn.
Wat blijft je verder bij.
De krekels, de korte zware regens,
een onverstaanbaar muzikale taal,
en het warme magnetisme van de
Afrikaanse nacht die je aantrekt
en omsluit als een tweede huid.
