Ik dacht aan een liber amoricum,
aan vrienden, verzen, vrij en blij,
het blijkt echter een sanatorium,
gebonden en ook nooit meer vrij.
Er lopen geleerde doktoren rond,
en een flink aantal co-assistenten,
die stoten de stroom in je kont,
voor de vorm, geen woord over venten.
Rare naam voor een laboratorium
waar men valt over een schrikkelrijm,
men leeft er in het Paleozoïcum,
met de botte bijl en beenderenlijm.
Ach, wat zal ik mij toch opwinden
over verse vijanden en vrije vrinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten