Amsterdam, die grote stad,
alles gaat er ondergronds.
Men zaagt er aan de oude palen,
er moet een nieuwe metrolijn.
De stad valt om,
maar niemand die het wil betalen.
De wallen worden schoongeveegd,
de rode ramen moeten dicht.
Straks staan er knusse schemerlampen
van het eeuwen opgespaarde licht.
De straten liggen er onverloederd,
in kroegen wordt niet meer gerookt,
de junks worden op tijd gevoederd,
de Zeedijk is overzichtelijk Chinees,
met eet gezellig bij de familie Kee.
Het is een soort Madurodam geworden,
een toonbeeld van grootdorps fatsoen.
Het lijkt steeds meer op Almelo,
en er is steeds minder om te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten